Өглөө босоод хоосон ходоодтойгоо гарсан Өлөн өөрийн эрхгүй уцаартай. Өөр ч яахав дээ. Ходоодныхоо үзүүрт шидлэе гээд ширхэг ч будаа өөрт нь байхгүй түүнд өөр газраас өлөнтөж олохоос өөр сонголтгүй. Өлөн өөрийн энэ зовлонг Хоосон руу чихнэ. Харин Хоосон дүүрэн болохыг л хүснэ. ‘Хоосон’ хоосон биш байсан бол, ‘Өлөн’ өлөн биш байх байсан даа л гэж өөрийгөө зэмлэнэ. Өлөнг өрөвдөнө. Гэвч Өлөн, Хоосон хоёр хамт л байдаг байлаа. Үнэндээ тэд өөр хоорондоо наалдчихсан, салгаж болохгүй сиамын ихрүүд байсан юм.
Харин одоо арай өөр болсон. Амьдрал ахуй дээшилсэн. Ахиж дэвшиж, амжилт олсон. Өглөөний цай, өдрийн хоол, оройн хоол, бас дахиад амттан. Ходоод лав хоосон биш. Өмсөх зүүх нь ч өнгөлөг ганган болж, өөрт дутах зүйлгүй, үнэхээр хоосон байх аа больж хорвоогийн жамаар хоорондоо Өлөн, Хоосон хоёр салцгаасан юм. Эдэлж
хэрэглэх нь элбэгшээд, идэж уух нь ихсээд их л “дүүрэн” болсон ч Өлөн харин өнөөдөр өөрчлөгдөөгүй нь сонин. Хоосонг гоочилж, голж шилсээр хөөж тууж явуулчихаад, ааш зан нь яг хэвээрээ, ацан майга нь тэр чигтээ үлдчихсэн байх юм.
Өлөнгийн амьдарч байгаа хотод ахиж дэвшиж, амжилт олно гэдэг аз. Энэ аз амжилт гэхээс илүү амьд явах аз гэмээр, яг л сугалаанд “танд амьд байх эрх олгогдлоо” гэж байгаа мэт. Харин энэ азийг Өлөн сугалж биш шунаж олсон юм.
Өлөнд шударга зан байсангүй. Шударга зан ч дээ, арчаагүй анхиагүйтэй адил ойлгогддог болсон цагт буруу зан болохгүй ч арчаагүйтай адил гоочлуулагддаг болж. Үүнийг Өлөн өсөхөөс ухамсарлаж, ухаан бодлоо ухамсартайгаар өлөн байлгаж, өнөөдрийг хүртэл үзсэн харсан юмгүй, үргэлж өлөнтөх даалгавартай амьдарч байгаа нэгэн. Өлөн байхад шударга байх зөрчилдөнө. Өлсөж үхэхгүйн тулд үргэлж булхиацах хэрэг гарна. Гэхдээ өлсөхөө больчихсон биш билүү. Үгүй ээ, наадах чинь л үнэт зарчим болоод их өлөнгийн давалгаа өрнөж байгаа нь энэ. Энэнд ухаан зараад байх ч хэрэггүй. Өлөн бай! Үргэлж өлөн бай.
Өлөнгийн хувьд баян тансаг гэдэг бараа материал цуглуулах агуулах гэж ойлгогдоно. Өшөө том агуулах, өөр зөндөө байр сав үргэлж хэрэг болсоор. Өнгө, мөнгө, өнөөдөр трэнд болж байгаа бүхэн түүнд байх ёстой болохоор өөр яахав. Савандаа багтахгүй таваараа бас сайн хэрэглэж мэдэхгүй ээ. Хэрэглэж мэдэхгүй болохоор хий дэмий баярхаж ярихаас цаашгүй. Бахдахдаа хүртэл үзүүлэх ярвайлт нь баярлах сэтгэл нь дарлуулаад, ядарч туйлдсаныг нь илтгэнэ. Цадахаа мэдэхгүй өлөн байхаар яах ч билээ. Яаж ч тайван инээх билээ. Харин одоо Өлөн Хоосонг үе үе нухацтай дурсдаг болж. Хоосон байхад яаж зовж байснаа, ямар нэгэн аргаар түүнээс салах гэж зүдэрч байснаа туршлага болгон сайрхахдаа, хөөрхий Хоосонг бүхний дайсан болгож, аюул зовлонгийн гай мэт хорсох ажээ. Хоосон үнэндээ хоёрдмол санаагүй Өлөнг өөрийн дураар жаргаасай гээд орхиод явсан юм. Өөр юу ч түүнээс нэхээгүй юм. Даанч Өлөн хаяж явсан түүнд хатуурхаад байгаа ч юм уу, харамсаж санагалзаад байгаа юм уу, байнга шахуу бачууран ярина. Яг тэр чинээгээрээ яг л өмнөх шигээ өлөн хэвээр байна.
Өлөн гэхдээ наргиж цэнгэж, баясал мэдрэхийг ихэд хүснэ. Үүндээ харин өөрт байгаагаа үрж цацахдаа өлөн биш аашлах гэж их хичээнэ. Даанч үнэн өөрт нь байхгүйг, үзүүлж гайхуулах юмгүйгээ ойлгохгүй өөрийн эрхгүй өлөнтсөөр. Баярлаж цадаж үзээгүй юм болохоор юунаас яаж таашаал авахаа ч мэдэхээ больж. Өлөн байсаар өдийг хүрсэн түүнд өөр мэдрэмж аюултай аймаар санагддаг биз.
Бас болоогүй, манай Өлөн бусдыг өлөн гэж зандрахыг нь яана. Зандруулан байж түүнтэй зууралдсан бас нэгэн хурган Өлөнгүүд түүнийг зусардана. Хоосонг хөөсөн туршлагаа хуваалцаж, их багш аятай ихэмсэг суух нь нөгөөдүүлд нь бахархалтай санагддаг бололтой. Магадгүй энэ л үедээ тэр өлөн бишээ мэдэрдэг байж магад. Магтсан үгэнд нь магадгүй цаддаг байж магад. Цадсан мэдрэмж цаанаа таатай болохоор ахин дахин аархаж, агуу болохыг хүсдэг байж магад. Магад, магад.
Үнэт зүйлгүй Өлөн ингээд үргэлж өлөнтсөөр байх нь. Дундуур, дүүрэн хоёр түүнд падлий алга. Шударга харин зугтааж, Шунал оронд нь заларна. Даварсан гэмээр Өлөн даанч дураараа тарвалзавч, дотроо хоосон түүнд дутах юм нь дуусахгүй.
Undrari, 2024.06.07
