“Вонка” бол Их Британи улсын зохиолч Роалд Дахл (Roald Dahl) -ын 1964 онд бичсэн “Чарли болон Шоколадны үйлдвэр” зохиолын гуравдахь бүрэн хэмжээний кино болон бүтээгдсэн юм байна. Origin story буюу аливаа зохиол дахь дүрүүдийн эх түүх, гарал үүслийг харуулсан кино нь тэр зохиолын утга учрыг хадгалж, шүтэн бишрэгчдийг нэг бол гонсойлгож, эсвэл бүр дурлуулдаг маш ач холбогдолтой бүтээл болдог. Тэгвэл Вилли Вонкагийн эх түүхийг харуулсан Вонка киног найруулагч Паул Кинг үнэхээр сайн хийж чаджээ. Зохиолын нарийн нандин донж хэв маягийг нэг хором ч алгасалгүй тусгасан нь мэдээж англи зохиолыг англи найруулагч л үзүүлж чаддаг гэдгийг нотлох шиг.

Шоколадыг харж, хүрч, үнэрлэж, амталж, бүр сонсож мэдэрч болдог шиг гоё кино таван мэдрэхүйд хүрч таашаал өгч чаддаг. Энэ удаа “Вонка”-г үзээд кино үзсэн юм шиг боллоо. Тайз засал, түүний хөдөлгөөн, шилжилт өөгүй гэмээр. Уран зөгнөлт орчинг бүрдүүлнэ гэдэг амаргүй. Хэн нэгэнд таалагдахгүй, өөлүүлэх зүйл хаа нэгтээ байж л таардаг. Тэр дундаа  

алдартай зохиолыг дүрсэлж харуулахад маш болгоомжтой, бодолтой хандахгүй бол хэн нэгний хайртай ертөнцийг зүгээр нэг киногоор дэлбэлчихэж болохгүй. Харин Вонка дээр алдарт Англи имидж, хүүхдийн зохиолын хөөрхөн фантааз, тэгээд тэр өнгө, илүү ч үгүй, дутуу ч үгүй яг таарсан маяг бүгд хоорондоо зохицсон нь үзэхэд нүд баясаж байна лээ.  Паул Кинг нь “Паддингтон”-ыг найруулсан найруулагч гэдгийг мэдээд аргагүй юм байна даа гэж бодогдсон. Мюзикл бол хэцүү төрөл. Ихэнхидээ зарим хэсгүүдийг алгасчихмаар хэтрүүлэгтэй мюзикл кинонууд олон. Хүүхдийн зохиолоор хийсэн киног хүүхэдтэйгээ үзэхэд томчууд хэрэндээ бас тэвчээр гаргадаг л байх. “Харри Поттер” биш л бол шүү дээ. Тэгээд тэр нь дуулж хуурдаад, бүжиглээд эхлэхээр бас унтчих үе байна. Харин “Вонка”-г үзэхдээ унтахгүй болов уу. Хөгжим, дуу нь киноны үйл явдалтай нямбай зохицсон нь чих ядрахгүй, харин ч таатай байсан шүү. Харах, сонсох хоёр мэдрэмж нэгдэж, нэг цэгт төвлөрөхөд дан сонсох, дангаар үзэх хоёроос илүүг мэдэрдэг. Вонка дээр магадгүй энэ үйлчилсэн байх. Вилли Вонкагийн дүр бол гайхалтай зохиолын гайхамшигтай дүр. Түүний зан чанарыг ч Тимотий Шаламет ч мундаг амилуулж. Энэ жүжигчний дараагийн тоглосон киног үзэж л таарах байх даа. Тэгвэл “Вонка” киног яаж үнэрлэж, амтлах уу? Энэ чинь шоколадны тухай кино шүү дээ. Кино зохиолд шоколадаар төлөөлүүлж, эсвэл төсөөлүүлж тусгасан байдал, магадгүй томчуудын л ойлгох хошигнолыг гашуун шоколад шиг дүрсэлсэн нь бас нэг амт байв. Хэрвээ тэр амтыг мэдэрвэл үнэрлэж бас чадах байх. Үгүй байлаа гэхэд жүжигчдийн тоглолт нь өөрийн эрхгүй хөтлөөд аваад явна. Хүрэх мэдрэмжийг харин өөрт тань үлдээе.

Товчхондоо хүн яагаад кинонд дурладаг вэ гэвэл “шоколад шиг болохоор” гэж хариулмаар санагдтал энэ кино амттай, үзэсгэлэнтэй болжээ.